WG-Scan 24: WG Café

Marius van Bouwdijk Bastiaansestraat

Op het WG-terrein sinds 1993

Gedrongen, sterk. Met stralende ogen. Nevzat Kocak opereert in het hart van Paviljoen 1.
Nevzat - iedereen zegt Nev - begon er als hulpkok en is nu de trotse eigenaar van het WG Café.

Vanuit Sivas in Oost-Turkije arriveerde Nev, na een kort verblijf in Duitsland, in 1986 in Amsterdam. Daar begon hij eerst als hulpkok bij een restaurant op de Prinsengracht.

Intussen was op het terrein van het oude Wilhelmina Gasthuis door krakers en buurtbewoners de slag gewonnen om de leeggekomen gebouwen niet te slopen, maar te hergebruiken als woon- en werkruimtes.
Twee mannen deelden niet alleen de naam Peter, maar ook een lumineus plan: de plek waar in Paviljoen 1 eerst de catering zat om te bouwen tot café. In 1993 opende ‘Ingang B’ zijn deuren, met Nev als hulpkok. Het eetcafé werd een trekpleister, een geliefde plek in de buurt.

Na een aantal jaren werd de sfeer echter slechter. Nev vertrok naar een ander eetcafé, met in zijn achterhoofd ooit terug te komen als eigenaar. In 2008 was het zover en nam hij de boel over. Nu als compagnon van één van de Peters, inmiddels een vriend. Na een rigoureuze opknapbeurt ging de zaak onder de verse naam ‘WG CAFÉ’ een nieuw leven tegemoet.

In 2010 koos Nevs compagnon voor een andere carrière en ging de ex-hulpkok verder als kok en enig eigenaar. Het interieur behield met een paar kleine praktische ingrepen zijn huiselijke sfeer.
Na klachten over geluidsoverlast werd het terras omgeven door groen en bloemen en veranderde daardoor in een aangename, beschutte, uitnodigende plek. In samenwerking met buurman Jules, de futonman, al eerder onderwerp van een WG-Scan.

Het café heeft vrijwel uitsluitend vriendelijk publiek. Hooguit bedrinkt zich eens een gast die uitbolt na een theatervoorstelling in het erboven gelegen Theaterhuis.
Gelukkig heeft de 'digitale toerist' het WG Café nog niet ontdekt.

Laat TikTok dit dus vooral niet weten

Anders kunt u de rust in de WG-Oase wel vergeten.

In de praktijk heeft het WG Café meerdere functies. Zo is het zowel een huiskamer voor oudere mensen die hier graag dagelijks de daghap komen eten, als voor vaste krantenlezers. Stadsdorpers ontmoeten elkaar hier, maar ook dient het café als werkruimte of als borrelplek van een WG-bedrijf. Zelfs wordt er post bezorgd voor bedrijven en bewoners uit de buurt.

Door de historische locatie blijkt dit café bovendien een nostalgische betekenis te hebben voor oud-werknemers en patiënten van het voormalig ziekenhuis. Met regelmaat komt er een verzoek om in het café een feestje te mogen geven, daar waar ze ooit in een van de ziekenhuispaviljoens hebben gewerkt, zijn geopereerd, of om hun verjaardag te vieren op het terrein waar ze zijn geboren.
Dit soort speciale verzoeken honoreert Nev graag, al is zijn zaak exclusief afhuren niet mogelijk.

Nev heeft, heel bijzonder, geen moeite om aan personeel te komen. Zijn mensen dragen nieuwe collega’s aan als er weer iemand nodig is. Zoals dat gaat in de horeca is er verloop, maar sommigen komen ook weer terug. Het zijn jonge mensen, vaak studenten die in de buurt wonen.
Nev stelt zich eerder op als collega van hen dan als afstandelijke baas. Hij vindt het belangrijk om betrokken en goed voor zijn werknemers te zorgen, in een sfeer die eerder iets heeft van een familie.
Hij betaalde ze door in coronatijd, een periode waarin, andersom, de goede relatie met vaste klanten en buurtbewoners zich uitbetaalde doordat ze afhaalmaaltijden bestelden en zo het café steunden in die moeilijke periode.

WG Café profileert zich vooral als een plek waar je zowel terecht kan voor koffie met taart, als voor een borrelhap of een maaltijd, op ieder moment van de dag. Nev weet daarbij de maaltijdprijzen schappelijk te houden, met hoofdgerechten van onder de twee tientjes. De menukaart verandert drie keer per jaar, met name voor de seizoensgerechten. Zo staat nu de door velen geliefde huisgemaakte zuurkool weer op de kaart.
WG Café staat ook bekend om zijn huisgemaakte frieten. Het geheim zit 'm erin dat de aardappelen met de hand worden geschild en gesneden. Vaak zie je het personeel samen piepers jassen voor deze beroemde patatten. Ze worden niet alleen graag als bijgerecht, maar ook als borrelhap besteld. Met geheime mayonaise als volmaakte smaakmaker, in een zomerse of winterse variant.

Nev is inmiddels tegen de zestig, maar zijn opvolger staat al klaar. Zijn 18-jarige zoon Semi heeft de smaak te pakken. Hij heeft de ROC koksschool afgerond en draait al warm in de joodse shoarmazaak Dizinghof, die Nev onlangs overnam.
Maar stilzitten zit niet in Nevs DNA. Dus zelfs als hij zijn café in de toekomst overdoet, dan nog is de kans dat je hem er niksend aantreft kleiner dan een krieltje.

1993-2023 betekent een 30-jarig jubileum.
Dat is beslist een toost waard op het WG Café!

*