Ze was het, maar nu niet meer. Ze is onze ex.
De nieuwe wijkagent is Rob Kokkeler. Zie Scan Nr.19.
In 2023 heeft Marieke haar wapen aan de wilgen gehangen. Daarmee is het navolgende vooral een souvenir.
Toch bevat het voldoende dat ook nu nog waarde heeft.


Waar trek je een grens? Zoals bekend hebben merels, drugsdealers, stadsdorpen, ziekenhuizen en wijkagenten ieder zo hun eigen territoria. Vaak overlappen die. Zo heb je het WG-terrein op zich, de WG-binnenbuurt van het stadsdorp en de WG-buurt zoals de politie dat ziet. Die van de politie wordt begrensd door de 1e Constantijn Huygensstraat, Overtoom, Jan Pieter Heijestraat en de Jacob van Lennepkade. De agent die dat deel van ons stadsdorp onder haar hoede heeft, is daarmee ook de wijkagent van het WG-terrein.

Ik ontmoette Marieke van Lierop voor het eerst op een bijzonder moment. In de Pesthuislaan was men bezig met tv-opnamen voor het programma 'Opsporing verzocht'. Dit in verband met het gruwelijke misdrijf dat plaatsvond in 'het poortje' van het WG-terrein.

Gewapend met fiets stond Marieke erbij en we raakten in gesprek. Mijn eerste indruk: 'Daar zijn we mooi klaar mee!' Maar dan in de zin van: 'Een betere gaan we nooit krijgen'.



Het is 2018. Inmiddels zijn we drie jaar verder en is Van Lierop ook ruim drie jaar bij ons in functie. Het drama in het poortje gebeurde toen ze nog maar net in onze buurt was begonnen. Een heftiger start is nauwelijks denkbaar.

Van Lierop ziet er nu, met haar veertig jaar, nog even topfit uit. Voortvluchtigen in ons dorp hebben rennend, fietsend of zwemmend geen kans. Van Lierop is een triatlete met een goed gevulde prijzenkast. Lang, blond, 100% Noord-Holland.

Marieke komt uit een familie van bollentelers. Dat betekende van kinds af aan aanpoten, in weer en wind. Fietsen door de buurt in de regen is voor haar dan ook geen enkel punt.

Als het goed is blijft ze nog lang bij ons aan het werk. Ooit was er een praktijk dat wijkagenten om de zeven jaar moesten rouleren, maar die regel is vervaagd.

'De eerste twee jaar heb je nodig om je buurt goed te leren kennen', vertelt Marieke. Om daar vervolgens veel profijt van te hebben is het beter er daarna nog een tijd te blijven. Voor het ontstaan van te grote vriend- of vijandschappen is men kennelijk niet bang meer.

De WG-buurt is Mariekes tweede. Haar eerste was in de Rivierenbuurt. Iedere buurt van 5000 inwoners heeft recht op een eigen wijkagent. De WG-buurt telt er zo'n 4700.

Over 'ons' heeft Van Lierop bijna alleen maar goeds te melden. Ze vindt dat we goed met elkaar om gaan, zelfredzaam zijn en tolerant. Beginnen ze in sommige andere buurten al gauw te krijsen als er ergens een zwerver op hun netvlies komt, bij ons is dat niet gauw een probleem.

En op het gebied van het strafrecht is onze buurt niet de wildste. Daarentegen wonen er nogal wat oudere alleenstaanden en ligt het aandeel bewoners dat meer of minder 'de weg kwijt is' ruim boven het gemiddelde. De meesten daarvan leveren geen enkel probleem op, maar oplettende ogen zijn nodig om de buurt met regelmaat te blijven 'scannen'.

Een zwak punt in de WG-buurt is het verdwijnen van het politiebureau. Waarschijnlijk mede daardoor is het aantal inbraken iets toegenomen. Als de kat van huis is... Los van de wijkagent zijn er nog wel de gewone patrouilles, maar toch.

Marieke is in de praktijk ongeveer de helft van haar tijd bij ons op straat te vinden. De rest van haar diensturen is ze bezig met kantoorwerk, cursussen, en heen en weer rijden naar haar (te) verre bureau. Toch is het haar streven tijdens elke dienst alle straten in haar territorium te hebben gezien. Dat is nogal wat.

Zelf kom ik haar weinig tegen, maar dat ligt aan mij, zo blijkt. Wanneer ik me even met de agente naar buiten begeef, heeft ze direct een praatje met de eerste en de tweede van de drie mensen die we zien op straat. Het lijkt wel alsof dat drietal model staat voor de variatie in onze wijk: meer en minder oud, man en vrouw, wel en niet getint, ondernemend creatief, en al dan niet met een steekje los. Marieke kent Nr.1 en Nr.2, en zij kennen haar. Zeker, de functie van wijkagent heette eerder 'buurtregisseur', maar ze zal ze toch niet zó hebben geregisseerd dat 'Zodra ik met die man van het stadsdorp buiten kom, dan komen jullie...?' Nee.

De creatief ondernemende derde die we zien is trouwens een clown, die zichzelf filmt met een smartphone op een statief. Kortom, al is onze buurt dan relatief rustig, echt saai gaat het niet worden.

Wijkagent/agente, we leven in genderneutraal politiek correcte tijden. Persoonlijk noem ik haar liever agente. 'Agent' voor een politievrouw vind ik niet 'neutraal', maar 'vrouwonvriendelijk'. Bovendien is ook criminaliteit sterk niet-genderneutraal. Daar waar veel (vooral jonge) mannen zijn is het vaak mis. Een vrouw, zo vermoed ik, is tegenover hen in veel situaties in het voordeel.

Van Lierop ontkent het niet. Ze denkt dat mensen tegenover haar opener zijn en de mannen minder hanig. Al is er altijd wel ergens iemand die iets heeft tegen de politie in het algemeen en daarbij wél-genderneutraal agressief gedrag vertoont. Of het daartegen nog kan helpen dat onze agente ook mooi is, geen idee. (In Italië, waar ik veel tijd heb doorgebracht, zeker wel).

Wat zou de wijkagente ons, stadsdorpelingen, nog willen meegeven?

Vooral om niet te aarzelen dingen te melden. 'Bij de politie geldt: wat niet gemeld wordt, bestaat niet'.

Voor 'gewone' meldingen zonder haast bel je 0900-8844. Of je gaat naar www.politie.nl. Daar vind je ook de namen van de wijkagenten rond de WG-buurt.

Als het gaat om 'spoed' bel je 112. Dat mag je best ruim nemen. Zelf had ik begrepen dat dat nummer alleen mag worden gebruikt bij (levens)bedreigende situaties. Volgens Van Lierop mag het ook als je, om maar eens iets te noemen, vanachter je raam ziet dat er een fiets gestolen gaat worden.

Politievrouw, Van Lierop is het al ruim twintig jaar. Niet dat ze het als kind al wilde worden, maar spijt heeft ze er niet van, zo te zien.

En de eerste indruk die ik van haar had, is nog steeds dezelfde. 


*

(Trouwens, zouden Mariekes zonder pit eigenlijk wel bestaan?)